راه خدمت
با خاتمه یافتن مهلت ثبت نام نامزدهای نمایندگی دوره دهم مجلس شورای اسلامی،فصل تازه ائی در زمینه رقابت های انتخاباتی کشور آغاز شد.انتخابات مجلس شورای اسلامی بعد از انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا شلوغترین و داغترین عرصه رقابت انتخاباتی کشور می باشد و به همین دلیل یکی از پرحاشیه ترین عرصه های انتخاباتی بحساب می آید،حضور تعداد کثیری از داوطلبان و رقابت برای دستیابی به تعدادی اندک از کرسی های نمایندگی مجلس در کنار بکارگیری انواع ترفندهای قانونی و غیر قانونی و اخلاقی و غیر اخلاقی برای حذف رقیب و... برای چند هفته چنان آشفته بازاری بوجود می آورد که تبعات آن تا مدتها دامنگیر کشور می باشد.
در این میان صرف میلیاردها تومان پول و بکارگیری انواع و اقسام تبلیغات کاغذی و بنری و صوتی و تصویری و برگزاری مجالس و مهمانی های گوناگون و اطعام ها و بعضأ تطمیع ها و صد البته شعارهای آبکی و وعده های پوچ و توخالی و تخیلی و... از نمونه های اتلاف منابع و از مصادیق رقابت های ناسالم انتخاباتی می باشند که متاسفانه در بین داوطلبان و طرفداران ایشان بسیار هم باب شده و مورد توجه نیز می باشد.
در اخبار آمده بود که حدود 12000 نفر برای ورود به مجلس و نشستن بر 290 صندلی نمایندگی مردم ثبت نام کرده اند که اغلب این افراد نیز از معتمدین و متنفذین شهر و دیار خود می باشند و اگر فرض کنیم که از این تعداد ده هزار نفر هم تائید صلاحیت بشوند آنگاه ده هزار گروه انتخاباتی خواهیم داشت که هریک به اقتضای توان مالی خود میلیونها و شاید میلیاردها تومان در راه تبلیغات و کسب رای خرج خواهند نمود و دست آخر طی یک مرحله و یا نهایتأ دو مرحله 290 نفر به مجلس راه خواهند یافت...
ولی سئوال من از همه داوطلبان نمایندگی مجلس این است که آیا تنها راه خدمت به خلق خدا همین نمایندگی مجلس می باشد؟آیا راه دیگری برای خدمت به همشهریان وجود ندارد؟آیا نمی توان بجای صرف این چند صد میلیون( و شاید چند صد میلیارد)تومان در مسیر رقابت های انتخاباتی آن را صرف رفع مشکلی در سطح شهرستان نمود؟
واقعأ در هر حوزه انتخابیه چند مدرسه نیازمند نوسازی و بهسازی وجوددارد؟واقعأ در هر حوزه انتخابیه چند مرکز بهداشتی و درمانی فاقد امکانات و پزشک متخصص وجود دارد؟چند کتابخانه بدون کتاب و چند کارگاه نیمه تعطیل در هر حوزه وجود دارد؟چند خانواده بی سرپرست و بد سرپرست در زیر گوش کاندیدهای محترم زندگی می کنند؟چند راه روستائی خاکی و مخروبه است و چند روستا از نعمت آب آشامیدنی بهداشتی و برق محروم است؟
بسیاری از عزیزانی که کاندیدای نمایندگی مجلس شده اند به خوبی می دانند که امیدی به راهیابی ایشان به مجلس نیست و اقدام ایشان مصداق عینی کار لغو و بی ثمر و اتلاف منابع و سرمایه ها می باشد و در روز پس از انتخابات بسیاری از ایشان آرزو خواهند کرد که ای کاش هرگز پا در این مسیر بیهوده نمی گذاشتند!
پس چه بهتر از همین امروز و بجای صرف میلیونها و میلیاردها تومان پول در مسیری بی مقصد و بی فایده این پول صرف خدمت به مردمی شود که به جای شعار به کمک نیاز دارند...پس چه بهتر که پول تبلیغات و کاغذ و بنر صرف نوسازی مدارس روستائی و تجهیز درمانگاه و کتابخانه ها و بهسازی راه های روستائی و کمک به حل مشکلات مستمندان گردد...پس چه بهتر که به جای صرف(یا بهتر بگویم هدر دادن)میلیاردها تومان پول بی زبان این سرمایه های در راه خدا و کمک به خلق خدا صرف گردد.
گاهی اوقات سرمایه گذاری در یک کسب و کار مولد که موجب رفع مشکل اشتغال جوانان بیکار یک شهرستان می گردد از نمایندگی شورای شهر و مجلس همان شهر برای مردم مفیدتر و مثمر ثمرتر می باشد...مردم خدمت می خواهند و خدمت نیز در هر لباسی و منصبی که مشروع و قانونی باشد امکانپذیر است لذا تنها راه خدمت بطور حتم نمایندگی مجلس نیست.
درنگ نامه