خطر پنهانی که آبسرد را تهدید می کند

یکی از خطرات بسیار بزرگ ولی پنهانی که جامعه آبسرد را تهدید می نماید،خطر «بیکاری نسبی» در میان جمعیت فعال آبسرد (افراد با دارای سن 15 تا 65 سال) می باشد.هم اکنون بسیاری از افراد در سن کار شهر آبسرد یا بصورت مطلق بیکار می باشند و یا دارای کارهای فصلی و یا در دچار رکود می باشند.

البته معیار و دیدگاه ما برای تعریف بیکاری با  معیارها و تعاریف مرکزملی آمار ایران و یا بانک مرکزی متفاوت می باشد چرا که طبق معیارهای رسمی(دولتی) فردی که حتی برای دو روز در هفته و روزی یک ساعت کار می کند هم شاغل محسوب می شود ولی در عمل کسی که بدون درآمد حتی هفت روز هفته نیز در محل کار حضور دارد را باید جزء بیکاران محسوب کرد چرا که هدف نهائی از کارکردن کسب درآمد است نه پر کردن اوقات فراغت!

تا چند سال پیش اغلب اهالی شهر آبسرد به مشاغل مرتبط با کشاورزی و تا حدودی دامپروری اشتغال داشتند که بواسطه اقتضاء ماهیت،این شغل جزء مشاغل فصلی طبقه بندی می شد ولی در سالهای اخیر و پس از رونق ساخت و ساز در آبسرد طیف وسیعی از اهالی آبسرد با خرد نمودن اراضی کشاورزی و فروش آن عملاً از حرفه کشاورزی خارج شده و به مشاغل خدماتی و واسطه ائی روی آوردند و نتیجه آن شد که هم اکنون صدها واحد صنفی نظیر مغازه خوار و بار فروشی،مشاور املاک،مصالح ساختمانی و رنگ ابزار فروشی و...در شهر تاسیس شده که بسیاری از این واحدهای صنفی علی الخصوص در صنف مشاورین املاک در چند ماهه گذشته عملاً دچار بیکاری مطلق بوده اند.

البته معضل بیکاری یک معضل ملی و سراسری بوده و مخصوص شهر آبسرد نمی باشد ولی آنچه در شهر آبسرد ایجاد نگرانی می کند ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ضعیف در بحث کارآفرینی و سرمایه گذاری مولد می باشد،چرا که در سالهای اخیر و با رونق مقطعی ویلاسازی و فروش زمین در آبسرد و افزایش قیمت زمین و ویلا در این شهر بسیاری از کشاورزان دیروز به یک منبع درآمدی عظیم  اما مقطعی و ناپایدار دست یافته و سطح رفاه در این شهر به شدت افزایش یافت و همین موضوع باعث شد بسیاری از جوانان آبسردی از حرفه آموزی  و کسب مهارت های شغلی غافل شوند و به تبع خانواده های خود دچار مصرف گرائی و افراط در هزینه کرد منابع مالی گردند و از سوی دیگر بسیاری از پول های وارد شده به آبسرد یا به سرعت از آبسرد خارج شد و یا اینکه در بخش های غیر اقتصادی مانند خرید خودروهای لوکس و یا ساخت خانه های خوش نما ولی فاقد معیارهای اقتصادی و حتی بصورت سپرده های بانکی رسوب نمود و در نتیجه هم اکنون شهر آبسرد با مشکل کمبود سرمایه گذاری در بخش های مولد اقتصادی مواجه بوده و در حالیکه بسیاری از جوانان آبسردی از بیکاری رنج می برند حتی یک واحد تولیدی قابل توجه نیز در شهر آبسرد وجود ندارد.

البته خرد شدن قهری و یا اختیاری اراضی کشاورزی بین مالکین فعلی در اثر تقسیم اراضی بین ورثه مالکین اولیه و سلب کارکردهای اقتصادی از این زمین ها در اثر عدم وجود مدیریت یکپارچه اراضی نیز باعث شده شغل کشاورزی دیگر جذابیت های سابق را نداشته باشد و لذا مالکین فعلی راه حل را در ساده ترین راه که همانا فروش زمین می باشد جستجو کرده و با توجه به اینکه اغلب این افراد فاقد مهارت های شغلی می باشند به ناچار در کوتاه مدت به مشاغل خدماتی و دلالی نظیر بنگاههای ملکی و خرید و فروش خودرو روی آورده و در بلند مدت نیز به جمع بیکاران مطلق می پیوندند.

تنها راه مقابله با معضل بیکاری در آبسرد بدون شک سرمایه گذاری در مشاغل تولیدی و خدماتی ثروت آفرین می باشد و اگر چنین نگردد بزودی بخش اعظمی از جمعیت فعال آبسرد دچار معضل بیکاری مطلق شده و پس از مدتی مجبور به فروش کل خانه و زمین های خود به دیگران و حتی مهاجرت به شهرهای اطراف می گردند و این یعنی تغییر دائمی بافت بومی آبسرد و تسلیم تدریجی این شهر به غریبه ها...!