خانه های تاریخی مرانک

در پی انتشار مطلب دو روز قبل تحت عنوان «شهرک سینمائی» برخی دوستان به اینجانب ایراد گرفتند که این پیشنهاد غیر کارشناسی،غیر عملی و هزینه بر می باشد و حتی به فرض داشتن توجیه اقتصادی اجرای آن از عهده و توان شهرداری آبسرد و یا سرمایه گذاران خصوصی خارج بوده و نیاز به سرمایه گذاری فوق العاده کلان داشته که در حال حاضر هیچ شخص و یا نهادی حاضر به ورود به چنین طرحی نمی باشد و کذا و کذا...

البته آنچه در آن مطلب بیان شد صرفاً بیان یک پیشنهاد و طرح ایده بود و بس و هدف این رسانه از بیان چنین پیشنهادی نیز کمک به بحث گردشگری شهرآبسرد بود وگرنه نه این رسانه و نه شخص نگارنده مطلب هیچ نفع و سود شخصی در اجرا و یا عدم اجرای این طرح نداشته و ندارد...

واقعیت آن است که به حرکت درآوردن موتور اقتصادی شهر آبسرد از راه گردشگری نیاز به طرح های نوین و در عین حال عملی و به اجرا در آوردن این طرح ها دارد و بدون اینچنین طرح هائی اقتصاد این شهر همانگونه که تاکنون بوده یا باید از طریق کشاورزی اداره شود و یا از طریق زمین فروشی و ویلاسازی که هیچ کدام از این راهها نیز در بلند مدت جوابگوی نیازهای این شهر نخواهد بود.

شاید ما به دلایل مالی و فنی نتوانیم طرح های بزرگ گردشگری را در شهر آبسرد به اجرا دربیاوریم ولی این توانائی را داریم که با احیاء و مرمت آثار تاریخی شهرمان و معرفی جاذبه های گردشگری این شهر به هموطنان  زمینه جذب گردشگر واقعی را به این شهر فراهم آوریم.

کسی که در آبسرد زمین و ویلا خریده گردشگر محسوب نمی شود و در بهترین حالت باید صرفاً بعنوان خوش نشین و یا شهروند فصلی شناخته شود لذا اگر ما خواهان جذب گردشگر واقعی هستیم چاره ائی جز ایجاد جاذبه گردشگری در آبسرد نداریم...

یکی از جاذبه های گردشگری های موجود و در عین حال مغفول شهر آبسرد وجود چندین عمارت تاریخی در محله مرانک می باشد که با توجه به سابقه تاریخی این بناها و سبک معماری منحصر بفرد آنها با کمی توجه می توان این بناها را تبدیل به مراکز جذب گردشگر نمود.

عمارت تاریخی مرحوم محمد باقر علوی مربوط به دوره پهلوی،خانه میرزا علی نقی مرعشی متعلق به دوره قاجاریه،خانه میرزا یعقوب علوی (مرعشی)،خانه تاریخی سید مصطفی علوی،خانه قاجاری میرزا محمد علی اسدی و میرزا حسن گتمیری،خانه تاریخی خانم اشرف الدین مرعشی و خانم آقای علوی از جمله بناهای تاریخی مرانک و آبسرد می باشند که مورد بی توجهی قرار گرفته اند و بیم آن می رود که در گذر زمان به دست فراموشی سپرده شده و عاقبت یا ویران شوند و یا اینکه بجای آنها ویلاهای بی هویت ساخته شوند.

محله مرانک به راستی حافظه تاریخی شهر آبسرد و حتی شهرستان دماوند بوده و این همه محرومیت و بی توجهی شایسته این محله قدیمی و مردمان باصفای آن نیست...

تملک،مرمت و بازسازی عمارت های فوق بطور حتم در توان شهرداری آبسرد می باشد چرا که با توجه به بافت فرسوده این بناهای تاریخی و از آنجا که برخی از این بناها در معرض خطر ویرانی قرار دارند شهرداری می تواند مطابق تبصره ذیل بند 14 ماده 55 قانون شهرداری ها مصوب 1334 شهرداری ها پس از اخطار کتبی به مالکین و اعطای مهلت مناسب راساً اقدام به رفع خطر از ابنیه ناایمن نماید که در رابطه با عمارت های فوق بهترین راه بازسازی این ابنیه تحت نظر کارشناسان سازمان میراث فرهنگی و استفاده از این بناها بعنوان مرکز جذب گردشگر می باشد.

البته با عنایت به اینکه اغلب این بناها تحت مالکیت جمعی از وراث مالکین اولیه می باشند اجبار و الزام ایشان به واگذاری این ابنیه با قیمت عادله به شهرداری با استناد به تبصره فوق الاشاره تنها راه موجود جهت تملک این بناهای تاریخی ارزشمند می باشد.

بطور حتم بهره برداری از این بناها در قالب طرح های بوم گردی راهی جهت توسعه اقتصاد گردشگری آبسرد و محرومیت زدائی از چهره محلات محروم تاسکین و مرانک بوده و موجبات اجرای عدالت اجتماعی را برای همه شهروندان آبسردی فراهم می آورد.