لزوم انتخاب هوشمندانه
در طول 37 سالی که از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در ایران می گذرد سالی نبوده که کشور ما شاهد برگزاری انتخاباتی نباشد و احتمالاً کشور ما از نظر برگزاری انتخابات در جهان رکورد دار است و به همین دلیل است که در ایام انتخابات کشور شور و حال دیگری پیدا می کند و به نوعی دچار هیجان زدگی مفرط انتخاباتی می گردد و اوج این هیجان را در انتخابات مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا شاهد هستیم.
متاسفانه و به کرات در طول تاریخ انتخابات مجلس از دوره مشروطه تاکنون شاهد انتخاب های احساسی از سوی افراد،علی الخصوص در شهرهای کوچک بوده ایم و این مملکت بارها و بارها چوب انتخاب های احساسی و هیجانی را خورده است،چرا که در بسیاری از مواقع افراد بجای بررسی دقیق سوابق و میزان تخصص و تعهد کاندیداها،ملاک های کم اهمیت قومی و زبانی و محلی را ملاک انتخاب خود قرار داده و کاندیداهای فاقد توانائی و صلاحیت اجرائی با اتکاء به رای همشهریان و دوستان خود به کرسی نمایندگی مجلس تکیه زده و در حالیکه هیچ تخصص و شناختی از مسائل کشور نداشتند در مقام صاحبنظر و قانون گذار برای سرنوشت کشور تعیین تکلیف نموده اند...
واقعیت آن است که بدترین ملاک برای انتخاب نماینده تعلقات و تعصبات قومی و محلی بوده و اساس همه انتخابهای غلط نیز از همین تعصبات ناشی می گردد،برای مثال من هم مثل شما دوستان و همشهریان خود را که کاندیدای مجلس شده اند،دوست دارم ولی این دوست داشتن و تعصب قومی و محلی دلیل آن نمی شود که بجای بررسی سوابق و توانائی های کاندیداها صرفاً و صرفاً بر اساس تعصبات انتخاب نمایم،چرا که اگر ملاک ما همشهری گری و تعصبات قومی-محلی باشد کاندیداهای اهل شهرهای پرجمعیت مجاور شانس بیشتری برای انتخاب شدن خواهند داشت و این یعنی قشون کشی دموکراتیک!
ملاک انتخاب نماینده اصلح میزان تخصص،تعهد،عدالت و تدبیر در عملکرد یک کاندیدا است نه محل سکونت و میزان ارتباطات فامیلی و یا حجم تبلیغات...!
