بتدریج و همزمان با نزدیک شدن به روزهای پایانی فصل تابستان حجم سفرهای برون شهری به مناطق مختلف و علی الخصوص استانهای شمالی کشور زیاد شده و این حجم بالای مسافران و خودروهای عبوری در ایام پایانی این چند هفته به اوج خود رسیده و در برخی مقاطع شاهد ترافیک های چند کیلومتری در گلوگاه های مواصلاتی هستیم.
تا همین 20 سال پیش و اواخر دهه 60 جاهائی مثل جاجرود و بومهن و رودهن از ییلاقات خوش آب و هوا و دنج تهران به حساب می آمدند و بعضی پولدارهای تهران به داشتن ویلا در جاجرود و بومهن و رودهن افتخار می کردند و خیلی از تهرانی های متوسط الحال هم برای گذران تعطیلات آخر هفته و آب و هوا عوض کردن سری به حاشیه رودخانه جاجرود و دهات جاجرود،سعید آباد،بومهن و رودهن و صد البته آبعلی می زدند.ولی امروز از آن همه زیبائی باغات این مناطق تقریباً هیچ چیز باقی نمانده و حاشیه رودخانه جاجرود و اطراف پل جاجرود و سعید آباد تبدیل به کارگاه صنعتی و زباله دانی شده و بومهن و رودهن نیز آنقدر با تراکم بالای جمعیت مواجه شده که دیگر اثری از ییلاق در آن وجود ندارد و حدفاصل جاجرود تا بومهن نیز یا تبدیل به مناطق آلوده صنعتی شده و یا اینکه محل رویش برج های مسکن مهر و شهر جدید پردیس شده است و رسماً کل منطقه از جاجرود تا رودهن تبدیل به یکی از بدترین مناطق حاشیه تهران گردیده.
ولی چه شد که بهترین ییلاقات تهران تبدیل به بدترین مناطق اطراف تهران شد؟
همانگونه که می دانید در حدود 90 دستگاه تاکسی در بخش حمل و نقل عمومی شهر آبسرد مشغول به فعالیت می باشند که از این تعداد حدود بیش از 50 دستگاه در خط آبسرد-گیلاوند و مابقی در خطوط آبسرد-ایوانکی و آبسرد-حومه مشغول به فعالیت هستند و ناگفته پیداست که بواسطه کثرت تاکسی در خطوط سه گانه زمان انتظار هر تاکسی جهت مسافرگیری و سرویس دهی بسیار زیاد بوده و موجبات نارضایتی رانندگان زحمت کش تاکسی را فراهم آورده و در بسیاری از مواقع علی الخصوص در ساعات میانی روز و در محل پایانه گیلاوند شاهد تراکم تاکسی های در انتظار نوبت می باشیم.
