انتخاب با ماست...!
تا همین 20 سال پیش و اواخر دهه 60 جاهائی مثل جاجرود و بومهن و رودهن از ییلاقات خوش آب و هوا و دنج تهران به حساب می آمدند و بعضی پولدارهای تهران به داشتن ویلا در جاجرود و بومهن و رودهن افتخار می کردند و خیلی از تهرانی های متوسط الحال هم برای گذران تعطیلات آخر هفته و آب و هوا عوض کردن سری به حاشیه رودخانه جاجرود و دهات جاجرود،سعید آباد،بومهن و رودهن و صد البته آبعلی می زدند.ولی امروز از آن همه زیبائی باغات این مناطق تقریباً هیچ چیز باقی نمانده و حاشیه رودخانه جاجرود و اطراف پل جاجرود و سعید آباد تبدیل به کارگاه صنعتی و زباله دانی شده و بومهن و رودهن نیز آنقدر با تراکم بالای جمعیت مواجه شده که دیگر اثری از ییلاق در آن وجود ندارد و حدفاصل جاجرود تا بومهن نیز یا تبدیل به مناطق آلوده صنعتی شده و یا اینکه محل رویش برج های مسکن مهر و شهر جدید پردیس شده است و رسماً کل منطقه از جاجرود تا رودهن تبدیل به یکی از بدترین مناطق حاشیه تهران گردیده.
ولی چه شد که بهترین ییلاقات تهران تبدیل به بدترین مناطق اطراف تهران شد؟
شاید پاسخ این سئوال را بتوانیم چند کیلومتر آنسو تر و در کنارهای دریاچه سد لتیان جستجو کنیم...!درست 10 کیلومتر بالاتر از پل جاجرود و در کنار دریاچه سد لتیان شهر زیبا،مدرن و ویلائی لواسان قرار دارد،شهری که با دارا بودن طرح های شهرسازی جدید و خیابان های پهن و ساختمان های بزرگ و ویلاهای مدرن یکی از بهترین مناطق اطراف تهران بوده و هم اکنون محل زندگی دائمی اغلب پولدارهای تهرانی می باشد.
در شهر لواسان ساخت و سازها دارای اصول و ضابطه بوده و شورای شهر و شهرداری تا حد امکان بر باغشهر بودن شهرشان و حفظ باغات و فضای سبز شهر تاکید داشته و جلوی تغییر کاربری های بی ضابطه را گرفته اند و بقول معروف «کلاس» شهر تا آخرین حد ممکن حفظ شده است ولی در مناطق پائین دست مانند جاجرود و بومهن ساخت و سازهای بی ضابطه و جذب حداکثری جمعیت موجب نابودی این مناطق شده و امروز شاهد آن هستیم که بومهن تبدیل به یکی از پر تراکم ترین مناطق شرق تهران شده و کیفیت زیست در این شهر تا حد زیادی کاهش پیدا کرده است.
اگر مسئولان شهری بومهن و رودهن به جای توسعه کمّی این شهرها اصل را بر روی توسعه کیفی قرار می دادند امروز بومهن و رودهن نیز جاهائی مثل لواسان بودند...اگر مسئولان شهری جاجرود بجای آزاد گذاشتن صنایع جهت استقرار در کل منطقه جاجرود و سعید آباد به فکر توسعه گردشگری و حفظ باغات منطقه بودند امروز جاجرود بسیار آبادتر و زیباتر از لواسان بود...
امروز نیز انتخاب با ماست که آبسرد را تبدیل به لواسان کنیم یا تبدیل به بومهن!اگر مردم و شورای شهر و شهرداری آبسرد بخواهند سیاست توسعه مناطق مسکونی و تغییر بی ضابطه باغات را کماکان ادامه دهند در اندک زمانی آبسرد تبدیل به بومهن خواهد شد،چرا که تقسیم باغات و اراضی بزرگ به قطعات کوچک چند ده متری و ساخت شبه ویلاهای زیر 2000 متر مربع به مرور زمینه را جهت خُردتر شدن اراضی فراهم آورده و ظرف چند نسل کل باغات منطقه تبدیل به خانه های کوچک خواهد شد و همین موضوع باعث جلب اقشار کم درآمد و مهاجرین جهت تهیه مسکن در این منطقه شده و کمتر از 20 سال دیگر آبسرد از نظر تراکم جمعیت تبدیل به جائی مثل بومهن و رودهن می گردد.
البته هم اکنون نیز گیلاوند در مسیر اشتباه بومهن و رودهن قرار گرفته و تبدیل به یکی از مناطق پر جمعیت شرق تهران گردیده و اگر بخواهد روند رشد این منطقه به همین شکل پیش برود در 5 سال آینده جمعیت مهاجر و غیر بومی گیلاوند سر به چند میلیون نفر خواهد زد و آنگاه است که باید منتظر پدیدار شدن هزاران معضل اجتماعی و اقتصادی و صد البته فرهنگی و امنیتی در گیلاوند و نواحی اطراف آن باشیم.
... انتخاب با ماست که بومهن بشویم یا لواسان ولی اگر قرار است که لواسان بشویم،باید باغات منطقه را حفظ کنیم و برای تامین منافع شخصی و کوتاه مدت خودمان آینده این شهر را تباه نکنیم و اگر می خواهیم ویلا سازی هم بکنیم با حفظ یکپارچگی باغات و اراضی،فضا را برای جذب قشر مرفه جامعه به آبسرد مهیا بکنیم و نگذاریم که این شهر از متن توسعه به حاشیه مهاجر نشینی رانده شود.
