چند هفته پیش از طریق یکی از دوستان نزدیکم که از مشاوران و نزدیکان شورای اسلامی شهر و شهردار شهر لواسان است در جریان اجرای یک پروژه گردشگری بسیار بزرگ در محدوده شهر لواسان قرار گرفتم و با توجه به رفت و آمد دائمی به آن شهر یک روز تمام را به دیدار از این پروژه عظیم که شامل یک مجموعه بی نظیر از دریاچه ها در بستر رودخانه جاجرود(حدفاصل پل ورودی شهر و دریاچه سد لتیان)،جنگل مصنوعی،مجموعه ائی از مراکز گردشگری و در آینده تله کابین است گذراندم.
تا همین 20 سال پیش و اواخر دهه 60 جاهائی مثل جاجرود و بومهن و رودهن از ییلاقات خوش آب و هوا و دنج تهران به حساب می آمدند و بعضی پولدارهای تهران به داشتن ویلا در جاجرود و بومهن و رودهن افتخار می کردند و خیلی از تهرانی های متوسط الحال هم برای گذران تعطیلات آخر هفته و آب و هوا عوض کردن سری به حاشیه رودخانه جاجرود و دهات جاجرود،سعید آباد،بومهن و رودهن و صد البته آبعلی می زدند.ولی امروز از آن همه زیبائی باغات این مناطق تقریباً هیچ چیز باقی نمانده و حاشیه رودخانه جاجرود و اطراف پل جاجرود و سعید آباد تبدیل به کارگاه صنعتی و زباله دانی شده و بومهن و رودهن نیز آنقدر با تراکم بالای جمعیت مواجه شده که دیگر اثری از ییلاق در آن وجود ندارد و حدفاصل جاجرود تا بومهن نیز یا تبدیل به مناطق آلوده صنعتی شده و یا اینکه محل رویش برج های مسکن مهر و شهر جدید پردیس شده است و رسماً کل منطقه از جاجرود تا رودهن تبدیل به یکی از بدترین مناطق حاشیه تهران گردیده.
ولی چه شد که بهترین ییلاقات تهران تبدیل به بدترین مناطق اطراف تهران شد؟
