وعده دیدار ما،7 اسفند پای صندوق های رای

خانه های تاریخی مرانک

در پی انتشار مطلب دو روز قبل تحت عنوان «شهرک سینمائی» برخی دوستان به اینجانب ایراد گرفتند که این پیشنهاد غیر کارشناسی،غیر عملی و هزینه بر می باشد و حتی به فرض داشتن توجیه اقتصادی اجرای آن از عهده و توان شهرداری آبسرد و یا سرمایه گذاران خصوصی خارج بوده و نیاز به سرمایه گذاری فوق العاده کلان داشته که در حال حاضر هیچ شخص و یا نهادی حاضر به ورود به چنین طرحی نمی باشد و کذا و کذا...

آغاز ماراتن تبلیغات انتخاباتی

با اعلام رسمی اسامی 25 نفر از کاندیداهای تائید صلاحیت شده دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه دماوند و فیروزکوه،ماراتن بزرگ تبلیغات کاندیداها شروع شد...هر چند تبلیغات در عصر فناوری های نوین ارتباطی از نظر شکل با زمانهای قدیم کمی تفاوت پیدا کرده و کاندیداهای انتخابات مجلس بجای پخش پوستر و تراکت و نصب پارچه نوشته و بنر این روزها سعی در جذب مخاطب از طریق شبکه های اجتماعی دارند ولی از نظر محتوای شعارها و وعده ها روال کار همان است که بود...!

شهرک سینمائی

در دنیای امروز شهرک های سینمائی علاوه بر کارکردهای فنی و هنری بعنوان یکی از جاذبه های نوین و مدرن گردشگری نیز شناخته می شوند،این شهرک ها با بازسازی نماها و لوکیشن های واقعی این فرصت را به فیلمسازان می دهند تا با فراغ بال و در فضائی کاملاً حرفه ائی به ساخت فیلم بپردازند و بدون اینکه مجبور به حضور در سطح شهرها شوند آنچه را که می خواهند را به تصویر بکشند.در کشور ایران در حال حاضر فقط سه شهرک سینمائی غزالی(تهران قدیم)،دفاع مقدس و شهرک سینمائی نور ایجاد شده اند که اولی در جاده مخصوص کرج و محصور در بین کارخانه ها بوده و دومی نیز در اتوبان قم می باشد و سومی نیز در بیابانهای قم و صرفاً جهت بازسازی حجاز و مکه  صدر اسلام می باشد.

هر چه بگندد نمکش می زنند

خبرگزاری فارس در یک گزارش تصویری خبر از زمین خواری 35 هکتاری توسط کارکنان منابع طبیعی!!! در منطقه ییلاقی پلور استان مازندران داد...از قدیم گفته اند «هر چه بگندد نمکش می زنند وای به روزی که بگندد نمک»وقتی کارکنان اداره منابع طبیعی که خود باید حافظ عرصه های طبیعی کشور باشند مرتکب جرم زمین خواری می شوند دیگر چه توقعی می توان از مردم عادی داشت؟

لینک مشاهده گزارش تصویری

خطر پنهانی که آبسرد را تهدید می کند

یکی از خطرات بسیار بزرگ ولی پنهانی که جامعه آبسرد را تهدید می نماید،خطر «بیکاری نسبی» در میان جمعیت فعال آبسرد (افراد با دارای سن 15 تا 65 سال) می باشد.هم اکنون بسیاری از افراد در سن کار شهر آبسرد یا بصورت مطلق بیکار می باشند و یا دارای کارهای فصلی و یا در دچار رکود می باشند.

افتتاح...!

عکس فوق مربوط به مراسم افتتاح استادیوم صد هزار نفری فوتبال دستی روستای چنار دماوند با حضور کلی از مسئولان شهرستان دماوند در روز 25 بهمن 94 می باشد...!

ظاهرأ مسئولان محترم شهرستان که حسابی از افتتاح این پروژه عظیم خشنود و راضی بودند شخصأ دست به توپ شده و چراغ این ورزشگاه را خودشان روشن کردند...به هر حال وقتی در یک شهرستان نمی توان زمین فوتبال واقعی برای جوانها درست کرد باید به همین مرکز فوتبال دستی قناعت کرد...حالا خدا را شکر که بجای مرکز فوتبال دستی،قلیان سرا برای جوانان روستای چنار درست نکردند!!!

پیشرفت واقعی

مطلب زیر بقلم دوست گرامی جناب آقای علیرضا خانی سردبیر محترم روزنامه وزین اطلاعات می باشد که در ستون یادداشت سردبیر روز شنبه 24 بهمن 94 آن روزنامه منتشر شده و بوسیله رسانه آبسرد نیوز بازنشر می گردد:

رئیس جمهوری هفته گذشته در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی گفت: تا فساد و انحصار باشد پیشرفت واقعی و مطلوب حاصل نخواهد شد. باید جلوی فساد گرفته شود. باید با تجمیع سیستم گمرکی، احیا و بازگرداندن بانک‌ها از مسیر بنگاه‌‌داری به ایفای وظایف اصلی‌شان در حوزه بانکداری، تک‌نرخی کردن ارز و واگذاری درست پروژه‌های دولتی به بخش خصوصی تحرک جدیدی در اقتصاد ایجاد کنیم.

اشکال کار ما...!؟

نمی دانم اشکال کار ما کجاست؟علت اینکه آبسرد پیشرفت نمی کند بطور حتم توطئه خارجی ها  نیست،هر چه هست از خود ماست...اینکه آبسرد یک تخت بیمارستانی و یا حتی یک مرکز درمانی نسبتأ مجهز ندارد تقصیر خود ماست...اینکه آبسرد نه تنها فرهنگسرا بلکه حتی خانه فرهنگ هم ندارد تقصیر خود ماست...اینکه مدارس محلات مرانک و تاسکین فاقد امکانات لازم هستند تقصیر خود ماست...اینکه بسیاری از مردم آبسرد و حتی اعضاء محترم شورای شهر فقط و فقط به فکر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و ویلا سازی و فروش باغ و زمین به تهرانی ها هستند تقصیر خود ماست... اینکه بعضی از ما دائم به فکر دسیسه چینی برای شهردار جدید و بقول معروف کله کردن ایشان هستیم نقیصه اخلاقی خود ماست...مشکل ما مشکل بی پولی و عدم دسترسی به امکانات نیست،مشکل ما مشکل فرهنگی است،مشکل ما این است که فرهنگ کارآفرینی نداریم،فکر باز و سازنده نداریم و همیشه دنبال آسانترین راه ها و صدالبته بدترین راهها برای حل مشکلات خود و رفع معضلات هستیم...

مردم روستاهای عروسان و مصر در دل کویرهای دور افتاده نائین و خور و بیابانک یاد گرفته اند که از تهدید کویر فرصت و جاذبه گردشگری بسازند و مردم محلات و کاشان اقتصاد شهرشان را که بسیار موفقتر از ماست با پرورش و فرآوری گل و گیاه رونق داده اند و ما هنوز اندر خم یک کوچه تغییر کاربری غیر مجاز باغ و تبدیل اراضی کشاورزی به به ویلا و فروش آن به نازلترین بها به تهرانی ها  هستیم.

بیرون از خودمان دنبال مقصر نگردیم چرا که تا زمانیکه ما عوض نشویم اگر صد شهردار و شورای شهر دیگر را هم عوض کنیم باز هم همین خواهیم بود که اکنون هستیم!!!

دست های پشت پرده...!

چند روز پیش در یک جلسه کاری و صد البته دوستانه که با آقای مهندس حقانی معاونت محترم فنی اداره کل منابع طبیعی استان تهران داشتم گلایه خودم را از پروژه گردشگری دهکده سیب امین آباد فیروزکوه و تجاوزاتی که  از سوی شرکت مجری این طرح به عرصه های جنگلی اُرس در این منطقه وارد شده بیان داشتم و آقای مهندس هم لطف کردند و با نشان دادن پرونده این پروژه که زیر دستشان بود  و بیان این توضیح که در زمان تحویل عرصه اشتباهاتی در تعیین حدود رویشگاه صورت گرفته و... قول دادند در اسرع وقت نسبت به تعیین حدود  دقیق رویشگاه درختان چند هزار ساله اُرس و الزام شرکت مجری طرح دهکده سیب به خروج از این عرصه اقدام کنند.