در طول 37 سالی که از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در ایران می گذرد سالی نبوده که کشور ما شاهد برگزاری انتخاباتی نباشد و احتمالاً کشور ما از نظر برگزاری انتخابات در جهان رکورد دار است و به همین دلیل است که در ایام انتخابات کشور شور و حال دیگری پیدا می کند و به نوعی دچار هیجان زدگی مفرط انتخاباتی می گردد و اوج این هیجان را در انتخابات مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا شاهد هستیم.
آیا می دانستید بیش از 90 درصد دانش آموزان مدارس ابتدائی محلات مرانک و تاسکین از اتباع افغانستان هستند؟آیا می دانستید بیش از 80 درصد ساکنین روستاهای اطراف شهر آبسرد را اتباع افغانستان تشکیل می دهند؟آیا می دانستید بیش از نصف شهروندان شهر آبسرد علی الخصوص در محلات مرانک و تاسکین از اتباع افغانستان هستند؟
...و آیا می دانستید مهاجرین افغان مهمترین عامل به هم خوردن تعادل عرضه و تقاضای مسکن استیجاری در آبسرد بوده و همین عدم تعادل باعث مهاجرت بسیاری از جوانان ایرانی از آبسرد به شهرهای مجاور علی الخصوص گیلاوند و رودهن شده است؟
با این تفاسیر شما بفرمائید...اینجا آبسرد است یا کابل؟
ما طرفدار قومیت گرائی و ضدیت با مهاجرین شریف افغان نیستیم ولی از آن بیم داریم که روزی فرا رسد که دیگر در روستاهای آبسرد هیچ شهروند ایرانی سکونت نداشته باشد و شهر آبسرد هم کاملاً در سیطره مهاجرین افغان باشد...آنگاه است که دیگر باید آبسرد را واقعاً یکی از شهرهای افغانستان بدانیم!
در پی انتشار مطلب دو روز قبل تحت عنوان «شهرک سینمائی» برخی دوستان به اینجانب ایراد گرفتند که این پیشنهاد غیر کارشناسی،غیر عملی و هزینه بر می باشد و حتی به فرض داشتن توجیه اقتصادی اجرای آن از عهده و توان شهرداری آبسرد و یا سرمایه گذاران خصوصی خارج بوده و نیاز به سرمایه گذاری فوق العاده کلان داشته که در حال حاضر هیچ شخص و یا نهادی حاضر به ورود به چنین طرحی نمی باشد و کذا و کذا...
با اعلام رسمی اسامی 25 نفر از کاندیداهای تائید صلاحیت شده دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابیه دماوند و فیروزکوه،ماراتن بزرگ تبلیغات کاندیداها شروع شد...هر چند تبلیغات در عصر فناوری های نوین ارتباطی از نظر شکل با زمانهای قدیم کمی تفاوت پیدا کرده و کاندیداهای انتخابات مجلس بجای پخش پوستر و تراکت و نصب پارچه نوشته و بنر این روزها سعی در جذب مخاطب از طریق شبکه های اجتماعی دارند ولی از نظر محتوای شعارها و وعده ها روال کار همان است که بود...!
یکی از خطرات بسیار بزرگ ولی پنهانی که جامعه آبسرد را تهدید می نماید،خطر «بیکاری نسبی» در میان جمعیت فعال آبسرد (افراد با دارای سن 15 تا 65 سال) می باشد.هم اکنون بسیاری از افراد در سن کار شهر آبسرد یا بصورت مطلق بیکار می باشند و یا دارای کارهای فصلی و یا در دچار رکود می باشند.
عکس فوق مربوط به مراسم افتتاح استادیوم صد هزار نفری فوتبال دستی روستای چنار دماوند با حضور کلی از مسئولان شهرستان دماوند در روز 25 بهمن 94 می باشد...!
ظاهرأ مسئولان محترم شهرستان که حسابی از افتتاح این پروژه عظیم خشنود و راضی بودند شخصأ دست به توپ شده و چراغ این ورزشگاه را خودشان روشن کردند...به هر حال وقتی در یک شهرستان نمی توان زمین فوتبال واقعی برای جوانها درست کرد باید به همین مرکز فوتبال دستی قناعت کرد...حالا خدا را شکر که بجای مرکز فوتبال دستی،قلیان سرا برای جوانان روستای چنار درست نکردند!!!
مطلب زیر بقلم دوست گرامی جناب آقای علیرضا خانی سردبیر محترم روزنامه وزین اطلاعات می باشد که در ستون یادداشت سردبیر روز شنبه 24 بهمن 94 آن روزنامه منتشر شده و بوسیله رسانه آبسرد نیوز بازنشر می گردد:
رئیس جمهوری هفته گذشته در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی گفت: تا فساد و انحصار باشد پیشرفت واقعی و مطلوب حاصل نخواهد شد. باید جلوی فساد گرفته شود. باید با تجمیع سیستم گمرکی، احیا و بازگرداندن بانک‌ها از مسیر بنگاه‌‌داری به ایفای وظایف اصلی‌شان در حوزه بانکداری، تک‌نرخی کردن ارز و واگذاری درست پروژه‌های دولتی به بخش خصوصی تحرک جدیدی در اقتصاد ایجاد کنیم.
نمی دانم اشکال کار ما کجاست؟علت اینکه آبسرد پیشرفت نمی کند بطور حتم توطئه خارجی ها نیست،هر چه هست از خود ماست...اینکه آبسرد یک تخت بیمارستانی و یا حتی یک مرکز درمانی نسبتأ مجهز ندارد تقصیر خود ماست...اینکه آبسرد نه تنها فرهنگسرا بلکه حتی خانه فرهنگ هم ندارد تقصیر خود ماست...اینکه مدارس محلات مرانک و تاسکین فاقد امکانات لازم هستند تقصیر خود ماست...اینکه بسیاری از مردم آبسرد و حتی اعضاء محترم شورای شهر فقط و فقط به فکر تغییر کاربری اراضی کشاورزی و ویلا سازی و فروش باغ و زمین به تهرانی ها هستند تقصیر خود ماست... اینکه بعضی از ما دائم به فکر دسیسه چینی برای شهردار جدید و بقول معروف کله کردن ایشان هستیم نقیصه اخلاقی خود ماست...مشکل ما مشکل بی پولی و عدم دسترسی به امکانات نیست،مشکل ما مشکل فرهنگی است،مشکل ما این است که فرهنگ کارآفرینی نداریم،فکر باز و سازنده نداریم و همیشه دنبال آسانترین راه ها و صدالبته بدترین راهها برای حل مشکلات خود و رفع معضلات هستیم...
مردم روستاهای عروسان و مصر در دل کویرهای دور افتاده نائین و خور و بیابانک یاد گرفته اند که از تهدید کویر فرصت و جاذبه گردشگری بسازند و مردم محلات و کاشان اقتصاد شهرشان را که بسیار موفقتر از ماست با پرورش و فرآوری گل و گیاه رونق داده اند و ما هنوز اندر خم یک کوچه تغییر کاربری غیر مجاز باغ و تبدیل اراضی کشاورزی به به ویلا و فروش آن به نازلترین بها به تهرانی ها هستیم.
بیرون از خودمان دنبال مقصر نگردیم چرا که تا زمانیکه ما عوض نشویم اگر صد شهردار و شورای شهر دیگر را هم عوض کنیم باز هم همین خواهیم بود که اکنون هستیم!!!
مطلب زیر به نقل از ستون یادداشت «محک» روزنامه اطلاعات مورخ 20 بهمن 94 و به قلم استاد بزرگوار آقای ابوالقاسم قاسم زاده می باشد که با توجه به محتوای قابل تأمل و اقتضای موقعیت زمانی توسط رسانه آبسرد نیوز بازنشر می گردد:
جناب آقای پازوکی دهیار محترم روستای وادان در مراسم بهره برداری از ساختمان اداری دهیاری و پروژه بهسازی خیابان نیکونژاد آن روستا که به مناسبت ایام الله دهه فجر انجام گردید با اشاره به پروژه احداث سد ظاهرأ خاکی وادان بیان داشت: اگر پروژه سد وادان به سرانجام برسد و زمین‌هایی که کاربری کشاورزی دارند به گردشگری تغییر کاربری داده شود، می‌تواند به توسعه این روستا کمک شایانی کند.
